Najpiękniejszy podarunek
To, co tak trudno mi ofiarować,
muszę dać na początku –
to przebaczenie.
Muszę przebaczyć.
Zawsze, ciągle na nowo
muszę przebaczać.
Jeśli przestaną wybaczać,
natychmiast wyrośnie mur.
W życiu powinienem
czynić przede wszystkim
dwie rzeczy:
rozumieć i przebaczać.
Znam wielu ludzi
i ich tajemnice.
Ciągle od nowa się przekonuję,
że nie istnieją dwie identyczne osoby.
Każdy człowiek to kosmos.
Żyje, czuje, myśli
i reaguje, patrząc
z perspektywy.
A ta zawsze będzie mi obca.
Dlatego między ludźmi
powstają prawie nieuniknione
zakłócenia w komunikacji,
tarcia, napięcia, zderzenia.
Wspólne życie stanie się
znośne dopiero wtedy,
gdy zrozumiem,
że inni są inni,
i będę gotów przebaczyć.
Jeśli tego nie zrobię, będziemy
wzajemnie się obwiniać,
dzień za dniem będę żyć
w stanie zimnej lub
otwartej wojny.
Jest tak wiele możliwości
żeby zawrzeć pokój
żeby zakopać wojenny topór.
Tak często jest okazja
do zrobienia prezentu,
wysłania kartki,
zaproszenia kogoś na znak
zawarcia pokoju.
Phil Bosmans „Przepisy na radość”, wydawnictwo SEMEN, Wrocław 1999.