Karawana wielbłądów szła przez pustynię i zatrzymała się na nocleg. Chłopiec, który wiązał wielbłądy na noc, zauważył, że brakuje jednego sznura. Wielbłądów było dwadzieścia, a sznurów dziewiętnaście. Nie wiedział, co zrobić, więc poszedł do szejka. Ten powiedział: „Nie przejmuj się, wielbłądy są głupie. Wykonaj ruchy, jakbyś go wiązał i on się już nie ruszy, będzie przekonany, że jest związany.”
Chłopak tak zrobił i rzeczywiście wielbłąd nie ruszył się przez całą noc. Rano, gdy wyruszali w drogę okazało się, że wszystkie wielbłądy idą oprócz tego jednego.
– Co mu jest? – zapytał chłopak.
– Pewnie go nie rozwiązałeś – zaśmiał się szejk. – I ciągle wydaje mu się, że jest związany.
Chłopak wykonał więc ruchy, jakby rozwiązywał wielbłąda i dopiero wtedy ten ruszył z innymi.
Nie śmiej się z wielbłąda, tylko zastanów się, jakimi niewidzialnymi sznurami sam jesteś powiązany. Być może wydaje Ci się, że nie potrafisz śpiewać albo malować, a może nie masz talentu do sportu, nauki, może masz krótką pamięć i trudno Ci się nauczyć obcego języka. Czy nie dostrzegasz analogii? Być może potrzebujesz, żeby ktoś stanął nad Tobą, wykonał kilka magicznych ruchów i powiedział: „Rozwiązałem Cię. Teraz już możesz śpiewać.”?
Tekst pochodzi z książki Witolda Wójtowicza „Psychologia zdrowego rozsądku”
PS.
Zastanów się jakim sznurem Ty jesteś spętany? Jakie przekonania krępują Twój rozwój? Co Cię ogranicza? A potem upewnij się, czy sznur naprawdę istnieje. Być może jest on jedynie iluzją, która nie pozwala Ci ruszyć się z miejsca.
Pozdrawiam
Sławek Żbikowski